دیوان ترکی عمادالدین نسیمی

عماد الدین نسیمی(متولد 771 قمری مقتول به سال 820 قمری)از شعرای به نام ترکی قرن هشتم و نهم هجری بوده است. منابع مختلف تولد او را در شیراز،بغداد و تبریز ذکر کرده اند و آنچه در زندگی او بیشتر جلوه میکند پیوستن او به طریقت حروفیه است. حروفیه یکی از فرق صوفیه است که به وسیله فضل اله استرآبادی متخلص به نعیمی(798-740قمری) بنیان گذاری شد و بیشتر در باب رمز و رمز حروف بحث میکند و تلفیقی از آثار متکلمان یهودی و مسیحی و مسلمان با صبغه ای صوفیانه(مخصوصا تاثیر یافته از ابن عربی)است و از آنجا که گرایشات صریح سیاسی علیه حکومت تیموریان داشت(چنانکه حتی یک بار شاهرخ تیموری هم از سوی یکی از آنان مورد سوء قصد قرار گرفت )به شدت از طرف تیموریان مورد قلع و قمع قرار گرفته و موسس آن فضل اله استرابادی به دستور میرانشاه فرزند تیمور کشته شد. بعد از آن پیروان او بیشتر رو به سوی قلمرو عثمانی کردند و اگرچه آنجا هم مورد اذیت و آزار بودند تا حد زیادی طریقت خود را ادامه دادند. عماد الدین نسیمی یکی از پیروان خاص و خلفای فضل اله حروفی بود و به سال 820 قمری در شهر حلب به اتهام زندقه و سخنان کفر آمیز کشته و یا به قول حروفیه شهید شد. در کتابها آورده اند که او را بر دار کشیده و پوست کندند.اشعار او به ترکی و فارسی و گاهی عربی موجود است که دیدگاه های حروفیه در آنها موج میزند. دیوان ترکی او مشهورتر از اشعار فارسی و عربی است و همواره ورد زبان دراویش در طول تاریخ. کتاب پیش رو مجموعه دیوان ترکی او شامل غزلیات،قصاید مثنوی و.....است که به دست دکتر حسین محمد زاده صدیق (دوزگون)تصحیح شده و مقدمه و تحشیه مفصلی نیز از طرف ایشان به دیوان اضافه شده است.